Anne

Ben baya 25 yaşında herifim. Ciddi ciddi yüzlerce dizi film izledim bu zamana kadar. Heralde biraz da karantina etkisiyle böyle bir diziye yöneldim. Özellikte Netflix yapımı olduğu için önyargı ile yöneldim. Ana akımdan faydalanmayı çok seviyorlar diye hep bi mesafe koyarım arama.

Ama bu yapım cidden aşırı tatlı bir yapım. 3 günde her gün birer sezon olacak şekilde izledim ve bitirdim, şu an acısını çekiyorum. Dizi bittikten sonra Amerikan ve Japon yapımı çizgi filmlerini izledim kitabı okudum ancak bu kadar güzel olduğunu düşünmüyorum.

İçimi döktüm asıl yer burası. Oyunculukların harika olduğunu, dizinin efsane olduğunu, konunun çok orijinal olduğunu söylemeyeceğim. Sadece green gables ı izlemek bile insana huzur veriyor. Çekim esnasında hepsinin bu işi bayılarak yaptığına eminim.

Diziyi izlerken herkes kendini en az bir karakterle özdeşleştirebilir. Her karakterden bir parça da bulabilir kendinde. Ama bu yapımı mükemmel yapan asıl şey yaşanamamışlıkların anlatımı bence. İstisnasız tüm karakterler ellerinde olmayan sebepler ile seçim şansı tanınmaksızın bir hayatın içinde. Anne ise pozitif tutumun vücut bulmuş hali olarak herkesin hayatında bir güneş gibi beliriyor. Sabaha kadar konuşmak istiyorum ya diziyi. Öyle bir dizi yani.

Bayağı, sıkıcı şeyler de oluyor tabi dizide ama gözünü kapayıp ahırda olduğunu hayal etmek zor değil. Hayal etme katalizörü bu dizi zaten.

Lütfen hızlı izlemeyin. Sizin için söylüyorum bak.